Tuesday, July 11, 2006

Άιντε Μανταλώ και Μανταλένα



Είμαι πολύ ήσυχος. Η ελληνική αστυνομία κάνει τη δουλειά της. 10' διαπραγματεύσεων στη μέση του δρόμου οδήγησαν σε αδιέξοδο. Βρε τι με το καλό, βρε με τι με το κακό, τα επιχειρήματά μου γκρεμίστηκαν σαν χάρτινος πύργος, που λένε. Θα μας αφήσετε να ανέβουμε καλοί μου άνθρωποι με το αυτοκίνητο γιατί έχουμε έγγυο; Στ' αρχίδια τους που λένε και στο χωριό μου. Να πάρει ταξί, η απάντηση, το parking είναι γεμάτο. Μα δε θέλω να παρκάρω άνθρωπέ μου. Να την αφήσω στην είσοδο να δει τη Μανταλένα την Peyroux, και θα το κατεβάσω κάτω. Θα ανέβω με τα πόδια εγώ. Θα περάσω από εδώ να σου δώσω το παρών. Τίποτα. Ανένδοτος ο κυρ μπάτσος. Να πάρει ταξί. Έχουμε εντολές. Οι εντολές είναι να μην αφήνετε εγγύους να ανεβαίνουν στον Λυκαβηττό με το αυτοκίνητο; Τι σκατά; Κι αν πάθει κάτι επάνω; Θα την κατεβάσουμε με το περιπολικό. Άφησα λοιπόν την έγγυο κάτω. Τι να κάνω; Αφού τα παιδιά εκτελούσαν εντολές. Κι όπως είπε και οι αγαπημένη μου. Τι το παιδεύεις; Αν μπορούσαν να γίνουν κάτι άλλο, θα είχαν γίνει μπάτσοι; Και περνάμε στο καλλιτεχνικό μέρος. Εγώ την jazz μετά το τρίτο κομμάτι την βαριέμαι. Βαρέθηκα κοινώς. Φωνάρα. Αλλά αρκεί να σε κρατήσει μια φωνή σε μια παράσταση που κανονικά θα έπρεπε να είναι χωμένη σε μια ατμοσφαιρική τρύπα τίγκα στον καπνό και αντ΄αυτού ανέπνεε στο αχανές του Λυκαβηττού. Αλλά μετά έρχεται στο τέλος το "Dance me to the end of love" και λες δε πάει στα κομμάτια η γκρίνια. Καλά πέρασα.

7 comments:

Anonymous said...

Χμ! Ελληνικά τους μιλούσες; :D
Αλιενοφιλί!

Anonymous said...

κύριε Χρήστο στην ηλικία σας θα ήταν φρόνιμο να μην βαριέστε την jazz.
σμουτς βλαμμένο.

Anonymous said...

βαριέσαι τη jazz?? πωπω... και υποτίθεται ότι είσαι άνθρωπος της μουσικής... ντροπή!

Anonymous said...

Τι βρε Alien, δεν έπρεπε; Τους μπλόκαρα;

Τοσοδούλα υπάρχει όριο ηλικίας για την jazz; Από εκεί και πάνω δεν επιτρέπεται να μη βαριέσαι;

Τζο πουλάκι μου, είπα ότι αντέχω μέχρι 3 κομμάτια. Κι αυτό γιατί είμαι άνθρωπος της μουσικής...

Anonymous said...

"Jazz is the last refuge of the untalented. Jazz musicians enjoy themselves more than anyone listening to them does."

Ο Steve Coogan ενσαρκώνοντας τον, ιδρυτή της Factory Records, Tony Wilson στην ταινία 24 Hour Party People

Anonymous said...

Λες και το ζω ξανά από την ανάποδη. Τα ίδια και ο καλός μου για να αντέξει την jazz ήθελε κλειστό χώρο. Η αλήθεια είναι πως τα πατατάκια της κυρίας δίπλα ήταν λίγο ενοχλητικά, αλλά η μουσική ήταν μαγική.

Anonymous said...

Το κέρατο μου...όλες οι συναυλίες όταν λείπω γίνονται...